John Appel

documentairemaker

Na een studie Klassieke Talen aan de Vrije Universiteit Amsterdam en een opleiding aan de Filmacademie regisseerde John Appel meer dan 40 documentaires voor de bioscoop en tv en was cameraman bij een groot aantal films. Als coach/mentor is hij - nationaal en internationaal - betrokken bij talloze films van beginnende (en gevorderde) filmmakers. Hij was jurylid van  internationale filmfestivals als Karlovy Vary, Visions du Reël, IDFA, Guangzhou. Lid van de European Film Academy.

Over regisseren: ‘Ik maak films gebaseerd op een combinatie van grondige research en intuïtie. Tijdens mijn research ga ik niet zozeer op zoek naar feiten, maar vooral naar de kwetsbaarheid van mensen. Ik noem dit ‘emotionele research’. 

 In 1993 maakte hij zijn eerste bioscoopdocumentaire Johnny Meijer - Body & Soul, over de laatste, eenzame dagen van deze Amsterdamse accordeon-virtuoos. Deze film laat Appel’s hang naar ‘de dramatiek van het alledaagse' zien.

Dodengang (1998) is een poëtische film over de laatste overlevenden van de gelijknamig loopgraaf  in het West-Vlaamse Diksmuide (Eerste Wereldoorlog).

André Hazes - Zij gelooft in mij, over Nederlands grootste volkszanger, was de openingsfilm van IDFA 1999. Bekroond met de IDFA Award for Best Feature Length Documentary werd deze film de grootste documentaire hit in de Nederlandse bioscoop van de afgelopen 60 jaar.

The last victory (2003), over de Palio (de beroemde paardenrace in Siena, Italië) won twee Gouden Kalveren en vele internationale prijzen en werd genomineerd als Best European Documentary bij de European Film Awards 2004.

The Player (2009), over zijn vader’s verslaving aan een leven als gokker, werd bekroond met de IDFA Award  for Best Dutch Documentary en werd genomineerd als IDFA Best Feature Length Documentary. Ook bekroond met de Filmfonds Artistiek Succes Prijs 2010

Wrong time, wrong place (2012), een film over lot en toeval, gebaseerd op de tragische aanslagen van Breivik in Noorwegen op 22 juli 2011, was de openingsfilm van IDFA 2012 en won diverse internationale prijzen.

Sprekend Nederland (2018), genomineerd voor de Grote Prijs van de Filmkritiek, is een portret van de tijdgeest gebaseerd op openbare toespraken, bruiloften en partijen.

Once the dust settles (2019) gaat over de naweeën van grote rampen als de kernramp in Tsjernobyl en de burgeroorlog in Aleppo vanuit het perspectief van toeristische gidsen.

Free Man Grown  (2024)  is een impressionistisch portret van de virtuoze jazzdrummer en componist Yoràn Vroom.